Dag 28: Vancouver - Amsterdam

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 7u stonden we op. Het ontbijt was lekker, maar wel erg druk, dus we moesten soms wachten tot iets weer aangevuld was. Daarna hebben we alle papieren gesorteerd en de valiezen gepakt. Om 10u waren we helemaal klaar. We haalden koffie in de lobby en kregen nogmaals excuses omdat de airco niet gemaakt was. We keken nog een aflevering van the 100 en tegen 12u vertrokken we naar de luchthaven. Onderweg ook nog eerst volgetankt zodat we de auto vlot konden afgeven.. Bij het inchecken was het direct aan ons. Er was geen band voor de valiezen. Een mannetje moest alles met de hand op een kar leggen. Wat een karwei. Bij de security kregen we weer extra controle voor de laptop. Daarna dronken we een Starbucks en aten een koek. Een uur voor het opstijgen mocht onze groep al aan boord. De vlucht was ok, idem zoals op de heenvluch hadden we stoelen met meer beenruimte. Het vegetarisch eten was cava, behalve de vieze koude bonen weer. Maar ja, veggie is altijd slechter denk ik. Maar ja kna het risoco niet nemen dat de pasta al op is als ze bij ons rond kwamen. We keken naar Ocean 8en ik typte de .laatste 6 dagen van het verslag. Daarna probeerden we wat te slapen. Het was een fantastische reis!

Dag 27: Vancouver

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u30 stonden we op. Het ontbijt was superlekker. Er waren weer smoothies, verse fruitsla, zoete koeken ed. Heerlijk! We meldden dat de airco niet werkte de voorbije nacht en we kregen de nacht gewoon gratis! Wat een service!. Owv de werken was het water nog steeds vuil deze morgen, gmaar na een belletje naar d ereceptie kregen we direct 4 flesjes water.. Na 15 min te laten lopen was het ondertussen zelfs proper. De hele dag bezochten we filmlocaties, di eik gewoon maar opsom voor wie ze kent: 1. Bens house uit IT: met foto's uit de film erbij kan je je goed inbeelden waar de scnenes opgenomen waren. Het zag er nog net hetzelfde uit. 2; Betty’s house uit Riverdale: wat een groot huis is dit zeg!. Heel tof! Het past ook echt goed bij haar personage in de serie. 3. De goot uit IT: deze is helaas vernieuwd, maar ligt wel nog op de zelfde plaats. Luc had een bootje van papier gemaakt om het na te doen zoals in de film. 4. Bill's huis uit IT is nu een geel huis en was net verkocht. De mensen waren thuis en kwamen al kijken, dus heb ik snel een foto genomen van Luc op de trap 5.Ouat mayor regina huis. Wat een groot huis, net zoals in serie:heel cool! 6. Ouat mr Gold’s huis: er staan veel meer bomen voor dan n de serie, maar van opzij is het heel duidelijk. 7. IT: bioscoop Paramount. Dit is echt nog een oude bioscoop zoals toen met letters op die films aangeven. Heerlijk nostalgisch. 8. Ouat pawn shop. Dit is in het echt een ijsjessalon :D Er zijn opnamen bezig voor een tvprogramma. Ze hebben net middagpauze zodat we toch in de straat kunnen lopen. Een vriendelijke dame legt ons uit dat de winkels betaald worden om te sluiten en als mensen hun woning afstaan krijgen ze een hotelverblijf cadeau voor de tijd dat er gefilmd wordt. Er zijn zo lijsten met mensen die hun woning aanbieden. Zo werkt dat dus! De etalages zijn allemaal veranderd naar de jaren 50. Dit deden ze door doeken te hangen voor de echte winkelverkoopspullen en daar zaken uit de jaren 50 voor te zetten. Zo is er een huis met buiten houten plakkaten met bakery op. Heel leuk om te zien! 9. De Clock tower zien we hier ook staan. De klok hebben ze er echter bij verzonnen, in het echt is er geen! 10. Granny's diner was gesloten, maar wel heel herkenbaar! Zo zalig met die witte hekjes, je kan je goed inbeelden dat ze hier filmden. Daarna zijn we naar zee gestapt. Er is een klein haventje met enkele vissersboten We vragen ons af of hier de boot van ct Jack zou gelegen hebben? De perfecte locatie is het zeker wel. 11. Ouat school. Oh, wat herken ik ze direct! Dat hij zijn fietsje voor de deur zet en de trappen oprent! Wat een mooie scholen zijn het overigens hier. We parkeerden ons in de wijk en aten een banaan en muffin. De weg naar de school is ook net hetzelfde! Hier was niemand, waarschijnlijk omdat het een highschool is. Bij de andere scholen zijn wel lagere school kinderen die een soort summercamp volgen (denken we). 12. IT school: Luc herkent deze ook direct nog. En het padje waar de kdn elkaar spraken na school ligt er ook nog echt bij zoals toen. Leuk! 13. Sarah's house uit Prisonbreak. Dit blijkt het huis van een medewerker van de gouverneur te zijn zoals we op zijn auto zien staan. Wat een grote villa! In de serie bleek Sarah niet rijk, dus komt een beetje raar over. Het was wel heerlijk om zo door de buitenwijken te rijden en huizen te kijken! 14. Prisonbreak Lincolns huis : een echt afvallig gebouw. Het is veel kleiner dan in de serie. Wel leuk weer omdat we in ons roadbook van alles foto’s hebben uit de serie en we dus goed kunnen vergelijken. 15. Riverdale: Archie's huis herkenden we allebei, met de schommelstoel op de porch. Het staat een heel eind van Betty's huis en in de serie wonen ze naast elkaar. Toch gek hoe ze het soms kunnen doen overkomen. We beseften dat Luke Perry die net onverwachts overleed, hier ook gezeten en gestaan heeft en worden er even stil van... 16. Huis van Mike als hij volwassen was in IT. Dit was pas een krot! Echt, het raam kon niet meer dicht zelfs! In de serie is hij bibliothecaris, dus geen armoezaaier. Een bekende fietsscene uit IT is ervoor gefilmd, op de speelplaats van een school. 17. IT Beverly March huis. Wat gek, er waren 2 voordeuren. In de film lijtk het een grote. Maar de wijk klopt perfect met de sfeer in de film. Er bestaan blijkbaar lijsten met filmlocaties vertelde iemand ons. Zo vinden ze die en er zijn ploegen die rondrijden en bij mensen aan bellen. In het centrum knn we nergens parkeren en er was file overal, dus Veronica’s huis uit Riverdale reden we gewoon voorbij, maar konden het wel goed zien! Snel een foto met canon lukte nog net. 18. The 100 : Oceanic plaza moesten we ook voorbij rijden. Hier is 100 en prisonbreak opgenomen. We konden de trappen goed zien waar ze opstonden. Als dit drukke kruispunt dan afgesloten was, moet ook wat geweest zijn! We reden verder naar Stanleypark en betaalden voor parking 3,5 $ voor een uur. We stapten naar Beaver lake uit IT, alsook de brug uit de fil. Zalig! Het meer was werkelijk prachtig met waterlelies, riet en kraanvogel die er overheen stapte. Een mooi stukje natuur in de stad. Via de brug kwamen we bij de zee uit. Er was een lang pad om erlangs te wandelen, maar daarvoor hadden we geen tijd. We moesten terug nd parking en vandaar reden we nog naar het Hard Rock Casino. Wat een groot casino! En zoveel mensen die er aan het gokken waren!. Het ligt nochthans afgelegen. We kochten een pin voor de verzameling. We aten bij Denny's voor onze laatste avond. We kozen allebei de veggieburger. Ik at er hasbrowns bij :wat zijn die toch lekker! De bon van 25 procent die we kregen is enkel voor Denny’s in de USA, maar de mananger gaf uit zichzelf 10 % korting. Wat een mooie geste, ik zie dat in België niemand doen. Bij het hotel aangekomen was het al 20u30. Even ontston er paniek omdat onze paspoorten niet meer zaten waar ze moesten zitten, dat krijg je na 4 weken 😉 De airco kabel stak niet in, dus het was warm op de kamer. We kregen een ijsje aan de receptie, maar waren eigenlijk al te moe. We keken nog wat naar Netflix en gingen om 23u30 slapen.

Dag 26: Seattle - Vancouver

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We stonden om 6u30 op. Het ontbijt was weer zoals gisteren.. Bij het uitchecken vroeg ik om een compensatie, maar dat moest eerst besproken worden met de manager die ons zal mailen... Om 8u45 waren we bij Boeing. En we mochten mee met de tour van 9u ipv 9u30. We meoten alles in een gratis locker steken, ook de gsm. We hebben dus geen foto's van tijdens tour,wat toch wel jammer is als je er zo veel voor meote betalen. De gids had niet graag vragen, alles moest strikt vlgs schema gaan. Het was een komen en gaan van groepen. In de productiehal stonden vleugels te wachten die ze daar terplaatse maken het is een hele grote hal.. Daarna bezoeken we de productiehalvan de Boeing 737. Er staan er wel 4 achter elkaar. Heel knap om te zien. Ook een volledig testvliegtuig staat er. Dit is de grootste hangar ter wereld en dat geloof ik zeker. Met bussen reden we verder langs de spuithangars. Na de tour die eindigde in de souvenirshop, kon je nog een plat dak op voor een zicht op vliegtuigen buiten. Het nieuwste model is 747 x, die is nog niet uitgekomen, maar we zien toch zijn staart staan.. Hij heeft grotere ramen en vleugels waardoor hij minder brandstofv zou verbruiken. In de hal staan nog interactieve spelletjes en de volledige staart van een vliegtuig die echt wel groot is als je er zo tegenstaat. Met hetzelfde ticket mag je gratis in andere afdeling van boeing. Hier maken ze vliegtuigen weer presentabel. Het gaat om kleine vliegtuigjes. Een arbeider maakt een babbel en is trots op wat hij doet. Hij restaureert een vliegtuig uit de vietnamoorlog. De alleroudste boeing staat hier ook en daar mochten we in. We mochten zelfs eens in de cockpit zitten, best tof! Er is eigenlijk niet zo veel veranderd tov onze tijd, behalve de keuken, waar ze echt eensnijplank hadden en eten bereidden. Geen bakjes zoals nu! Daarna reden we de grens met Canada vlotjes over Er was geen controle. 15 min later kwamen we toe op de plaats waar Bates Motel gebouwd was. Zo leuk! Je kon het je nog goed inbeelden. Ze willen er nu een park van maken. Jammer dat het is afgebroken, maar ja, de serie gaat niet verder. Een volgende hoofdpunt was Pops uit Riverdale! We moesten even wachten voor een plaats, maar kregen dan diegene waar de acteurs zaten toen ze filmden! Hoe zalig alweer! Ik dronk bettycoopershake en luc iets met cookies. Veeeeeeel! En lekker ook. We genieten hier echt van. Het was al druk de laatste dagen. We reden verder naar ons hotel ,waar we een:mooie kamer kregen. Zo blij dat we veranderd hebben! We hebben weer niet meer gegeten, we zaten nog vol vd milkshake. We eten wat chips terwij we Netflix kijken. We kregen ook nog een groot vers cookie van het hotel, zalig! Om 22u was er geen water meer, het was afgestoken door werkmannen, maar we kregen flesjes water om onze tanden mee te poetsen. Zoals gewoonlijk is om 22u30 de pijp uit.

Dag 25: Seattle

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 7u30 zijn we deze ochtend opgestaan. Bij ontbijt werkte er veel niet.:geen toaster, geen fruitsap, wel blikjes soda, fruitvliegen op fruit. Van een HIExpress verwacht je toch echt veel beter. Op de kamer hebben we het hotel in Vancouver geannuleerd, ook hiexpress, en vervangen door een Hampton Inn. We kiezen voor het zekere. We reden vandaag eerst naar Viretta park. Langs opzij konden we het vroegere huis van Kurt Cobain een beetje zien. Daarna baanden we ons een weg via parkje naast zijn woning, naar de plek waar hij zelfmoord pleegde. Je kon makkelijk over de muur kijken. Dat deed toch raar om daar op 10 m afstand te staan van dé plek (op de eerste etage van zijn tuinhuis). We schreven in navolging van vleen voor ons, ook iets,op de bank in het parkje geschreven en op het hekje waar je over kon kijken De banken zijn helemaal vol geshvreven en liggen vol bloemen, nog steeds, na al die jaren. Erg bijzonder.. De stilte werd verstoord omdat een local een gezellig praatje begint. Amerika is zo slecht nog niet om te leven als je hem hoort!. Daarna gingen we op zoek naa de sodamachine waar hij dikwijls een drankje kocht, maar bij navraag in een winkel bleek die 6 maanden geleden afgebroken wegens werken. Niet getreurd, Luc had en hele route uitgestippeld, dus we hadden nog wel wat plaatsen te gaan 😊 Zoals naar Linda's tavern, waar hij als laatste gezien is. Het zag er vanbinnen cool uit, maar ze is op dit uur jammer genoeg gesloten. We vinden de gratis parking die we uitgezocht hadden en zetten onze toch vandaar te voet verder. Het eerste wat we tegen kwamen was Pikes Place market. Er is een grote overdekte hall waar ze vis, vlees en bloemen verkopen. Ook het Hard rock cafe ligt in de buurt. We deelden een voorgerecht en eten daarna allebei een burger, ik met puree. Er hangt hier heel veel en bijna alles heeft te maken met muzikanten uit Seattle. Het pronkstuk is de top van op de bruidstaart van kurt cobain. We kopen ons een tshirt en trui. Daarna wandelden we naar de Dan gumwall. Dat is echt goor: de hele muur hangt vol kauwgum!. De allereerste Starbucks is hier ook gevestigd. Je moest in een lang rij wachten en bent verplicht iets te kopen. Dat deden we dan maar en stappen met de koffie in de hand, zoals dat hoort hier, naar de auto. Het was 45 min stappen, maar toch hadden we geen honger en aten we niet meer. Op de kamer bestelden we nog tickets voor boeing, keken wat naar Netflix en gingen tegen 22u30 slapen.

Dag 24: Seattle

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Het ontbijt was ook in dit hotel niet zo goed als we gewend zijn, of ik kan beter zeggen verwend 😉 . Het eerste waar we vandaag naartoe reden was de Fremont troll. Hoe zalig is dat om hier te staan, bij iets uit je favo serie Once Upon a Time! Er waren nog nog veel mensen voor wie dt niet onbekend was. Vandaar ging het naar Bleach Recording Studio's. Zalig om te staan bij de studio’s waar een album van Nirvana opgenomen werd. Zij liepen hier dus ook ooit! Vervolgens kwamen we aan bij het huis van Meridith uit Grey's anatomy. Zaaaaalig! Ik heb toch even de deurklink vast genomen 😊. Daar konden we gratis perkeren en hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Via trappen wandelden we naar beneden en na 30 min kwamen we aan bij het MoPop museum. Op voorhand hadden we online tickets gekocht, dan kreeg je 2 $ korting. Er was niet veel volk. In de shop had Luc direct gezien dat er wel heel veel keuze was aan tshirts. Dus met Victor even gechat ivm welke tshirt hij wil. In het museum bezochten we eerst het gedeelte geweid aan Pearl Jam. Ze hadden er echt heel veel van, zoals de originele letters gebruikt voor hun albumcover, talrijke originele lyrics, kledij enz. Dan kwamen we in een soort sprookjeswereld terecht waar zaken te zien waren van oa Harry Potter en Lord of the rings. Dan begon de horrorzaal waar je dingen zag uit oa Frankenstein, en ook de echte bijl van The Shining enz.maar ik vond het vooral allemaal griezelig echt 😊 Dan kwamen we eindelijk in de ruimte over Nirvana: de max! was dit! Je zag overal gitaren hangen, alsook zijn beige gilet van het bekende optreden bij MTV Unplugged, zijn reiskoffer, brieven en docu’s en info over de geschiedenis van de groep. Echt zalig om in rond te lopen als fan!! We hadden er honger van gekregen en aten een koek op een bankje op het gelijkvloers.. Dan wachtte nog een ruimte geweid aan Jimmi Hendrickx. Je zag een copy van zijn paspoort, dagboek en de gitaar waar hij op Woodstock mee gespeeld had. Er stond ook een mengpaneel van in zijn studio. Amai wat een gevaarte! Dan wa ser nog een zaal met computerspelletjes, dat zat vol Chinezen. Uiteindelijk keerden we via de shop naar buiten nadat we eerst nog tshirts en boeken gekocht hadden in dit voor ons fantastische museum. Buiten aten we een ijsje. Aan de ene kant was het museum met een heel moderne buitenkant, aan de andere kant de Needle:we zaten daar goed. Met de auto reden we nog naar Walmart om eten. Terug in hotel leek de batterij van ons slot deur plat. Het personeel heeft wel een uur nodig om ‘in te breken’! Grrrr. . De gootsteen is gelukkig wel gemaakt. We keken nog wat Netflix gekeken en 22u30 gingen we slapen.

Dag 23: Port Angeles - Seattle

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Tekst...We stonden op om 6u30 Het ontbijt was weer hetlfde povere iets als gisteren. Om 8u vertrokken we dus al en bij het uitchecken wist de vrouw ons kamernr nog vanbuiten. Ze vroeg wijselijk niet hoe het geweest was🙄 Na een rit van 2,5u kwamen we toe op de begraafplaats waar Jimi Hendrickx ligt.. Er was net een begrafenis bezig, maar we mochten toch even de wc gebruiken. We zagen de kist openstaan. Wat is dat toch een luguber zicht… Het graf van JH zelf is heel cool, het is een grote gitaar. Luc had op een foto gezien dat CJ Ramone er geweest was en er een plectrum had achtergeltaten. Dat was weggneomen door iemand. Dat doe je toch niet! Naast het graf lagen een hele reeks chinese graven. Die zagen er ook speciaal uit . Allemaal mooi verzorgd.. Na genoeg foto's genomen te hebben , togen we naar het Museum of Flight. Het was er zo druk, dat we al op de overflowparking moesten staan, maar die is gratis. We kwamen binnen langs een gigiantische hangar met vliegtuigen. We kregen zelfs twee $ korting met onze aaakaart. Al eerste gingen we de Concorde in. We warzn in Washingotn ook al een sin een Concorde geweest, maar het blijft toch leuk. Daartegen stond de Airforce One waar eisenhower eerst mee vloog. Hij heeft het principe van Air Force One bedacht. Dan Hebben ook Nixon en Kennedy met dit exemplaar mee gevlogen. President Johnson was er mee nr Dallas gevlogen na de assasination van Kennedy. We eten een koek op in de hall met zicht op air force. Het kan slechter. We zijn nog vliegtuigen in gelopen, oa van Fedex. Dat was ook nog een heel speciaal met al die containers. Vervolgens wandelden we naar de originele Boeinghall, waar de eerste vliegtuigen echt gemaakt werden. Wat cool om hier te staan! Er zijn houten vloeren, waar je nog de olievlekken op kan zien. Het prototype waar ze het rijkst mee geworden zijn, staat tentoongesteld. Poppen deden na hoe er gewerkt werd. Door de andere hallen zijn we snel heen gelopen, veel zaken hadden we al vroeger gezien. We kochten nog wat souvenirs en zetten onze tocht verder. Het volgende op de planning was de Glasfactory. We vonden parking dichtbij. Die op zondag ook nog eens gratis was. We moesten door het centrale park stappen en daar waren festiviteiten aan de gang. Het was er erg gezellig. We bleven ook even staan bij muziekgroepje dat optrad. Via een hele rij kraampjes waar je overigens alles gratis kon proeven, bereikten we onze bestemming. De Glasfactory was echt prachtig. In verschillende zalen stonden allemaal glasblaasels in allerlei kleuren te schitteren tegen een ewarte achtergrond. Uiteindelijk waren we wel op een uurtje erdoorheen. We hebben dan nog wat rondgehangen in de buurt want we hadden een combiticket met de Space Needle. Om 16u30 mochten we daar in. Om 16u zijn we beginnen aanschuiven en dat duurde uiteindelijk nog 45 min tegen we aan de lift waren. Die ons naar d etop bracht. Maar hoe zalig was dit zeg! We hadden een prachtig zicht op Seattle! We liepen op een glazen platform en de glazen afsluitingen waren schuin gemaakt met glazen bankjes waar je op kon zitten en tegen kon leunen alsof je over de stad hing. We zijn er enkele keren rond gelopen om zeker alles goed te zien. Het helicopterplatform uit mijn lievelingsserie Grey’s Anatomy zag je keigoed. Ik was helemaal verkocht! We kochten een lekkere Starbucks en dronken die op zo’n glazen bankje in de zon op. Een verdieping hoger was het nog toffer. Hier draaide je zelf mee! We zijn op de glazen bodem gaan liggen en trokken zo een selfie! Moet best een grappig zicht geweest zijn. Ik werd er wel wat draaiierig van, van dat meedraaien.! Na 2 u hielden we het voor bekeken en namen de lift naar beneden. We stapten terug via de kraampjes naar de auto en hadden helemaal geen honger meer, dus we moesten niks meer eten 😊. In het hotel een beetje buiten het centrum, hebben we een ruime kamer. Maar toen we de gootsteen gebruikten, kwam er vuiligheid uit naar boven. Bah! We hebben d ereceptie nog gebeld, maar er kwam nieman meer. Dat was toch niet netjes. We hebben niet nog eens gebeld, want we waren te moe en zijn om 22u30 gaan slapen. Morgen zullen we het wel melden.

Dag 22: Port Angeles

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 7u30 stonden we op, we hadden weer niet goed geslapen. De matras is niet echt geweldig. Het ontbijt is heel pover. Er zijn slechts 4 tafeltjes dus we even moeten al wachten tot er eentje vrijkomt. Er is niks van fruit, geen bagels, en niks warms We eten dus maar een. getoaste boterham met een gekookt ei erbij. Om 9u30 vertrokken. We op pad . We haden een koffiezet in de kamer, dus daar hebben we eerst koffie gemaakt zodat we die konden meenemen. Na 30 min arriveerden we aan de ingang van het Park Hurricane Ridge. Er stond een korte file en gelukkig voor ons mochten mensen met een pass sneller door. Na 15 min waren we bij de top. Het is er echt heel mooi met overal besneeuwde toppen. We wandelden de Trail sun notch view point, naar het hoogste punt. In het begin was die erg steil maar daarna moesten we enkel maar dalen. Wie deze trail doet kan dus best vertrekken vanaf de parking. ipv aan het vc. We hebben er een uur over gewandeld.. In het vc kochten we een magneet: wat was het superduur hier! In het restaurant verkochten ze koude wraps met hummus en groeten.. Zo hebben we er elk een opgegeten in de zon buiten met zicht op de bergen. Ondanks dat er veel volk was, was het toch heerlijk om daar te zitten. We reden nog naar een ander deel van het park gereden voor een waterval. Die bleek niet veel soeps, we hebben er ook veel grzien deze vakanite. Voor de rest van de dag hebben we in Port Angeles zelf geocachen gezocht, vooral langs het water. Dat was erg leuk in het zonnetje! Voor we gingen eten dronken we nog een cocktail op een terrs: zalig! In de Safeway kochten we koeken voor morgenmiddag en een bakje eten. (Quinoa met groeten) dat we op de kamer opaten. Toch makkelijk die microgolfovens overal 😊 , Luc at een pizza. We keken verder naar IT. Na het douchen keken we nog naar HTGAWM rn om 22u30 was het bedtijd.

Dag 21: Forks - Port Angeles

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We hebben allebei niet goed geslapen. Misschien door een vervelende mug, want ik heb een muggenbeet op bmijn een ook. Ontbijt was niet inbegrepen, dus we ontbeten in de kamer. We atn brood met nutella en koffie en yoghurt en dat smaakte prima. Om 8u30 vertrokken we naar Olympic NP Rain hoh forest. We hadden maar onze lange broek aangetrokken. Het was wel mooi warm weer, maar 'smorgens toch nog maar 16 gr en ook tegen de vervelende muggen. Er waren veel omgevallen bomen, poelen, mos en slingers aan de bomen. Wildlife was niet te bespeuren.. We wandelden 2 trails vanaf het visitorcenter. Het punt met uitzicht op rivier is nog mooiste, de rest was veel van hetzelfde met weinig variatie. In Forks zelf reden we de Twilighttour. Die duurde slechts een uurtje. Het was echt leuk om met een plan van het visitor center alle adressen te vinden. Soms waren de plaatsen best grappig, zoals de parkeerplaats van vader Cullen aan het ziekenhuis waar hij dokter was. We zetten onze weg verder naar Port Angeles, ongeveer een uur rijden.. Onderweg maakten we een stop bij crescent lake. Dat wel wel mooi, maar helaas ook hier geen reflectie te zien. Om 16 u kwamen we aan in het hotel. Daar kregen we kamer 141, met zicht op de trap! Het is een hele donkere kamer op het gelijkvloers waar geen licht binnen kan. Als we een andere gaan vragen, doe de vrouw achter de balie heel moeilijk, (booking heeft die kamer gekozen enz enz.) Maar we laten ons niet doen. Uiteidenlijk belt ze de manager. Die zat blijkbaar de hele tijd al mee te kijken op camera! Big brother zeg!! Ze kan mensen die morgen in 143 zitten, dan in 141 zetten en wij dus 2 dagen in 143. Kon ze toch direct verzinnen? Ze zei dat het erg druk is wegens lavendelweekend? Niks van gezien of gehoord hele tijd, maar goed. Ook deze kamer is ouderwets, en, klein met maar 1 queen bed, en bv geen nachtlamp langs mijn kant.(we zijn de mooie kamers al goed gewoon). We wandelden via trappen nr beneden naar de winkelstraat. Luc vond boek St King in een bookshop. We keken nog wat naar de terminal waar de boten naar Vancouver Island vertrekken. Daarna stapten we de 102 trappen weer naar boven, zo veel zeg! Met auto reden we naar de subway. Waar Luc een broodje at en , ik een sla. In de kamer keken wer nog naar het eerste deel van IT. Om 22u30 vielen we in slaap.

Dag 20: Olympia - Forks

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u30 stondern we op, we waren al voor de wekker wakker zelfs. Misschein was het iets te warm in kamer? We ontbeten weer heerlijk en namen wat melk en yoghurt mee voor morgen. Bij het uitgechecken meld ik dat de kamer gisteren niet goed gekuist was. We kregen onmiddellijk dubbele punten! Van service gesproken! Vandaag wordt een Nirvanadag! Ik heb in puntjes de verschillende zaken die we zagen opgelijst. Na 30 minuten rijden begon het met: 1. 666sign. 2. Huis pa Cobain in een dorpje buiten Aberdeen, (Montenesse of zoiets) 3. Mobile,park in Mintenessa, waar hij bijn nonkel woonde. Die woont er nog steeds zien we aan de bellen en brievenbussen. 4. Come as you are sign 5. Krist Novoselic zijn huis (bassist Nirvana) 6. Pour building gezocht, maar die was weg. Daar gaven ze hun eerste optreden Aberdeen 7. Gitaarwinkel 8. Ster in voetpad zoals bij Walk of Fame 9. Mural over Cobain 10. Gewandeld naar bank waar hij gearresteerd werd 11. Shop met memorabilia was nog gesloten, dus straks nog eens opnieuw langs gaan 12. Eerste huis dat hij alleen gehuurd had, (was weg) 13. Huis waar hij met moeder woonde. Dit was erg bekend, want er reden nogmensen rond die fotos namen. 14. Under bridge. Hier heeft hij soms geleefd. Het is er echt vuil, vol geschreven emt tekstjes maar er liggen ok spuiten van druggebruik 15. Gegeten aan de brug, maar aan de picknicktafel is het toch te fris. 16. Star warsshop. Veel,over sw, man is echte freak. Geeft ons hele uitleg, where are you from? Moeten speld op een wereldkaart zetten. Zijn de derde uit Belgie. We kopen niks. Man verkoopt foto's van huizen ed die we zelf al hadden gevonden. We weten meer dan hem, haha. 17. Hairsalon van zijn moeder Hier oefenden ze op eerste verdieping. Top om je dat in te beelden! 18. Highschool. We zijn binnen geweest langs de hoofddeur. Ze is net zoals je ziet in films, typisch amerikaans. Het is wel een cool idee te weten dat hij hier ook nog gewerkt heeft ook. 19. Plaats van arrrstatie voor op dak te klimmen van een winkel. 20.Huis van de drummer van de Melvins waar hij in hun porch sliep. We denken achteraan, daar is het open. Het huis wordt verkocht nu. Ik hbe het opgezocht, voor 67000 $!. Maar binnen is het volledig vesleten! 21.Appartement dat hij gehuurd had in een alleenstaande appartementsblok gezien 22.Kliniek waar hij geboren is en geslapen heeftin wachtkamer. Hier zijn we even naar wc geweest. Het is een raar gevoel om in een kliniek in usa terug te zijn. 23.Geboortehuis gevonden! Dat was nog niet zo simpel. We dachten eerst dat het het voorste huis was, maar toen kwam de buurvrouw thuis en die wijst naar een veel kleiner huismeer naar achter.Dat ligt in een steegje eigenlijk. We begonnen te twijfelen welk huis nu hetjuiste was, dus ik trok mijn stoute schoenen aan en ging bellen bij een buurvrouw. Die was heel vriendelijk en bevestigde dat het inderdaad het huis in het steegje was. D emensen die hier wonen weten dat dan toch ook. Nadat we alles van Cobain gezienhadden, reden we naar Ruby Beach waar we om 17u arriveerden.. Er was veel (te veel) volk. Het is een mooi strand, maar moeilijk om te stappen met de talrijke keien. Na 30 min hadden we het wel gezien. Op weg naar het hotel in Forks zagen we.de truck van Bella uit de serie Twilight. Er is helemaal niemand, dus we kunnen gewoon in de truck zitten en staan, zaaaaaaaalig! De motelkamer is heel ruim.. We aten pizza in het restaurant ertegenover met broodjes met cheese vooraf. Ze hebben toch een probleem met de tijd, want we krijgen alles tegelijk en moeten wel 45 minuten wachten. ’s Avonds keken we nog HTGAWM vooraleer we in slaap vielen.

Dag 19: Olympia

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 7u stonden we op. Het was een lekker ontbijt. Er waren zelfs zelfs veggie hamburgers, cheeseomelet, goede havermout, fruit enz. Als eerste reden we naar het huis waar Kurt Cobain met zijn eerste vriendin woonde. De keukenkastjes en de luster waren nog exact hetzelfde! We konden vergelijken emt een foto die we bijhadden van toen Cobain er nog leefde. Een snelle blik door het raam gaf ons de info dat er nu een drummer leeft.. We zetten onze weg verder en tankten eerst voor 3,09 $/g. Het was 2,5u rijden naar Mt Rainier. Bovendien moeten we ook nog een omweg maken, want de weg was op een bepaald moment afgesloten.pfff Aangekomen maakten we een wandeling waar we boen zagen waar bevers aan geknaagd hadden. Vroeger was het heir een kuuroord, daar kon je ook nog resten van zien Verder liepen we vooral door bos. Als we in de helft van de wandeling zijn, begint het te regenen. We aten dus maar in de auto terwijl het hard verder regende. We reden dan toch maar verder het park in, mischien hield het wel even op? Bij de watervallen viel het nog mee en dus knden we even iutistappen om ze vn dichterbij te bekijken. Dat was zeker de moeite, ze waren prachtig!. We moesten nog tot aan Reflection lake rijden, maar het regende pijpenstelen. Je zag bijna niks op de weg, het was best gevaarlijk rijden zo. , het was dan ook niet te vewonderen dat we bij het meer aangekomen, met moeite de overkant konden zien, laat staan een reflectie. Waar het zo bekend o is en waar je overal fotos van tegenkomt. Hierna zijn we maar teruggekeerd naar het hotel. Onderweg nog even gestopt bij Walmart om een bakje eten te kopen dat we gezellig opaten in het hotel. We keken nog Howtogetaway with murder (HTGAWM) en bekeken de planning voor. Om 22u15 was onze kaars uit.

Dag 18: Portland - Olympia

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Het ontbijt was erg lekker met oa een cheesomelet, vers fruit, blauwe bessen en verse smoothies. Nadat we de bagage ingeladen hadden, vertrokken we naar Kalama high school, de school waar Twilight opgenomen werd aan de buitenkant. We konden vrij op terrein lopen en er binnen naar toilet gaan omdat het er ook vakantie is. We zagen ook de gymzaal die open stond. Dat was heel cool, net zoals op tv met tribunes. We reden verder via snelweg naar Mt st Helens. Onderweg dachten we eraan dat we vergeten waren naar Walmart te gaan en ik had laatste brood weggooid deze morgen Het werd dan maar yoghurt met cornflakes. Naar Mt st Helens was het anderhalf uur rijden, dus dat viel prima mee. We brachten er eerst een bezoekje aan het visitorcenter waar we voor mij een ring en voor de kinderen elk een naambordje kochten.. Bij het viewpoint aangekomen, deden we onze lange broeken aan. De top zat helemaal in de wolken, dus dat viel wat tegen. Ook stond een ranger met een microfoon het verhaal te doen van de uitbarsting, ik vond het echt storend. Je kon zo niet van de rust en uitgestrektheid genieten. Binnen moesten we een bandje halen dat toelating gaf tot het uitzichtpunt. Normaal kost het 8dollar pp, maar gelukkig was het inbegrepen in onze pas. Er zijn veel mensen die niet betalen; en dus ook geen bandje hebben. Als we boven op het viewpoint een selfie wil trekken, zie ik dat mijn gsm weg is! Paniek! We zijn snel terug gerend waar ik de wc check, maar daar is hij niet. Luc vraagt info aan een ranger. Die wist ook van niks.. Ik zie hem echter bij haar liggen op tafel. Na wat gezeur krijg hem mee. Zo raar dat ze niet direct zei Aan luc vroeg ze toen ook nog of hij wel betaald had! Daaaaaag! Na de foto’s van het uitgestrekte landschap zijn we terug naar beneden gereden. De trail boven leek ons saai. Je had steeds hetzelfde zicht op de berg, dus die gingen we niet doen.Je kon de hele trail zien, het is hetzelfde stuk heen en terug. We wandelden de Hummer trail. Die is 2,6 mijl en we stapten er een uur over.. We wandelden door allemaal bloemen die in bloei stonden. Het was heel mooi maar wel altijd zelfde. De short kon echter terug aan, dat voelt toch comfortabeler!. We reden nog naar Walmart, duurde anderhalf uur. Kochten veggie lasagna om op te warmen in het hotel. Daar kregen we weer een mooie kamer.l. We aten terwijl we onze serie verder keken. We pasten de planning voor morgen nog even aan, gingen naar de firness en om 23 u hielden we het voor bekeken.

Dag 17: Portland

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We stonden op om 7u. We hadden niet goed geslapen want het was te warm. Ondanks de airco sliepen we niet goed verder. Het had ook geregend. Geregend. Ontbijt was hetzelfde als gisteren. We aten een bagel met kaas, met fruit en een lekkere smoothie. Om 8u30 vertrokken we op pad. We reden eerst naar een huis uit de serie Grimm. Het is ondertussen herschilderd , maar blijft cool om het te zien,. Het huis van de Cullens uit Twilight was moeilijk te vinden. Een vriendelijke buur toonde ons de weg. Wat een praaaaaaaachtig huis! We maakten heel wat foto’s op de oprit. We reden de berg af waar we een mooi zicht op de portlandbrug hadden. We stonden 13 min voor overweg owv trein. Wat zijn die treinen hier toch gigantisch lang! We reden onder een brug uit widm. En wandelden naar boven op een rode brug. Kwam deze ook voor in widm? Op de duur weten we het niet meer. We stopten bij het winkeltje uit Grimm. Dat blijkt een fietsenwinkel te zijn. Het is er maar een vuile ongure buurt. Er lopen veel daklozen rond en langs de weg liggen er veel te slapen. We reden naar het politiekantoor uit Grimm. Ook dit lag in een vieze buurt. Ik voelde me niet op gemak. Maar Luc wou er graag een foto omdat de buitenkant gebruikt werd in de serie. We reden verder naar de loft van Nick uit de serie. Daar is een verffabriek. Het is een cool oud gewoon met geschilderde letters op de muur. Echt zoals in films of series. We aten yoghurt en cruesli van ontbijt en brood met choco. Daarna reden we naar Bella's house in St Helen, een 30 min rijden. We herkenden het direct. Er waren nog fans van de serie die van ons een foto van ons trokken. Zaaaaalig omhier te staan! We stuurden een messenger naar Charlotte en die herkende het onmiddellijk.. We keerden terug naar Portland. De binnenkant van het politiekantoor werd ook in een echt politiekantoor gefilmd. We konden niet binnen, maar zagen het wel door de glazen deur. Het huis van Nick en Juliettes, alweer uit Grimm, zagen we in een woonwijk. Luc herkende het goed. Het Bagdad theatre uit widm tenslotte was ook erg cool. Het is een cafe met aangrenzende filmzaal. Echt op z’n ouderwets, gelegen in een leuke wijk met veel alternatieve zaken. Het begon plots te regenen, dus we keerden terug naar de auto waar we nog een uur mee moesten rijden vooraleer we in het hotel waren omdat we file hadden. In hotel was eten voorzien: mac and cheese, rauwe groenten, tortilla en salsasaus. Lekker! Alcohol mochten ze niet serveren, wel blikjes frisdrank. Dat was niet erg. Op de kamer dronken we een lekker glas wijn terwijl we keken naar how to get away with murder. Rond 22u gingen we slapen.

Dag 16: Portland

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u30 wakkeren voor het ontbijt hebben we nog wat gechat met Marie-Laure en Victor. Om 7u30 genoten we van een speciaal,maar lekker ontbijt met oa cheeseomelet, wafels met chocolade of vanille, fruitsla, smoothies en griekse yoghurt Om 8u30 vertrokken we naar Bridal Veil falls. De overlook wandeling geeft uitzicht over de rivier wat zeker een mooi zicht oplevert. De Falls zelf bereik je via een pad steil naar beneden. Ze zijn echt heel mooi en bestaan uit 2 delen. Terug naar boven was wat pittiger, maar lukte aardig. We reden verder met auto naar Wahkeena falls. De parking hier was bijna vol. Weer moesten we een weg steil naar boven volgen. Het water nevelde op ons. Het is een hoge waterval in 1 deel. Van daaraf wandelden we te voet naar de Multnohma falls via een pad evenwijdig met de weg maar op 50m hoogte. Het was ongeveer 15 min wandelen. Bij de falls waren alle pakings bezet, dus maar goed dat we te voet gekomen waren. Het was er heel druk. Er is ook een toeristendienst en er stond een hotdogkraam ed. ook. En volle bussen vol Chinezen.Dit zijn duidelijk de meest bekende falls uit de gidsen en dikwijls worden dus enkel deze bezocht. De falls zijn mooi, maar wij kregen geen wauw gevoel. Het bovenste deel is erg smal en het water waaide af en toe weg. Natuurlijk zijn we wel zoals het hoort naar boven, naar de brug, gewandeld. Vandaar was het zicht niet zo mooi. Er liepen ook veel mensen met de hond, met kindrwagens…Een foto nemen zonder mensen op was een hele uitdaging. We zijn weer te voet langs het hogere pad teruggekeerd naar onze auto. Daarmee zijn we naar de Horseteil falls.gereden. De lower zie je vanaf de weg liggen. De higher bereik je enkel te voet via een erg steil,pad van 0,5 mijl. Het is 15 min pittig klimmen. Boven was het heel druk, mensen liepen in het water waar de waterval in uit kwam en hadden voorraad mee voor een daguitstap. Zo leek het toch.. Je kon wel achter de waterval maar op foto is dit niet mooi met al die mensen op de achtergrond. Op de parking hebben we een banaan en yoghurt gegeten. Daarna trokken we verder naar het Timberline hotel, waarvan de buitengevel gebruikt werd in The Shining. We zijn ook binnen geweest en trokken wat grappige foto’s met de namaakbijl uit de film. We vonden ook de kamer waar zich (zogezegd) alles afspeelde. Best cool om wat rond te zwerven. Nadien reden we naar het hotel. We aten een broodje bij Subway. We staken een was in in het hotel, gingen ondertussen fitnessen, vouwden de was daarna op en keken nog een serie.

Dag 15: Crescent City - Portland

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We werden door de wekker wakker om 6u30. Het ontbijt was een beetje raar. Er was een gigantische ruimte voor zelfbediening en ernaast een kamer om het op te eten. Yoghurt kwam uit een machine! Echt bizar.. Na nog gechat te hebben met Victor, vertrokken we om 8u30. Het was miezeriger weer en de wolken hingen laag. Na 10 min waren we al bij Bender beach., een uitzichtpunt op de oceaan. Op het strand en de kustlijn lagen overal rotsblokken. Met die nevel was het een bijzonder mooi zicht! Na 45 minuten rijden kwamen we aan bij Jedidaiah SP, een deel van Redwoods. Via een gravelweg van 5 mile reden we naar Stour Grove trail. Soms was de weg heel smal, maar het was wel mooi om door te rijden. De talrijke varens langs de weg zagen wit van het stof. Hier komt niet dikwijls regen op! We wandelden tussen redwoods. Het blijven erg hoge bomen als je er zo tussenwandelt! We probeerden nog een stukje van de Creek trail stukje, maar zijn snel terug gekeerd:owv de muggen. Bovendien zag je de rivier niet eens en waren de redwoods minder mooi. Daarna was het 4,5 u rijden tot hotel via een bochtige weg, maar wel met 2 rijvakken. We stopten bij mcdo, mar ook hier hadden ze weer geen veggieburger. We konden wel naar toilet en hebben dan wat brood met een banaan gegeten bij de auto. Nadat we getankt hadden( 3,09 d per gallon), kwamen we weer in Oregon. Om de tijd te doden hebben we onderweg via wifi naar de ouders gebeld. Dat ging goed. De kinderen namen niet op. We hebben op het terras van een starbucks die we tegenkwamen een frappucino vanillie en caramel gedronken. Altijd lekker toch! Na nog anderhalf uur rijden arriveerden we in het hotel. Daar zijn we van kamer veránderd, naar 4 de verdiep, met een mooier uitzicht. De eerste kamer, op het gelijkvloers, zat de helft in de grond. We kregen koffie met een cookie. We aten bij taco bell: Luc een burrito en ik een veggie schotel. Dat was helemaal niet vettig en echt lekker ook. In het hotel keken we naar Grimm omdat we daar nog zaken uit gaan bezoeken en ik die serie nooit zag, en ook een stukje over het hotel uit The Shining.

Dag 14: Redding - Crescent City

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Vandaag stonden we om 7u op. Het ontbijt was weer heerlijk, hetzelfde als gisteren. Om 8u30 vertrokken we op pad. Het was een lange rit van 4u lang, via een scenic byway, maar nergens was bereik. Om 12u30 arriveerden aan Redwoods NP. We wandelden de Lady Johnson trail nadat we eerst wat gegeten hadden op de parking. Die stond bomvol. We spoten ons goed in tegen de muggen. Via een brug over de weg kwamen we het bos binnen. Overal zag je hele hoge bomen, Redwoods dus. maar uiteindelijk was het altijd zelfde. We reden naar Redwoods SP, dat duurde ongeveer 45 min rijden. We wandelden de Fern canyon, Wat een coole canyon is dit! Over de brede rivier lagen planken om over te kunnen steken. Jurassic Park 2 is hier trouwens opgenomen. De trail is 1,5 mijl. Het is echt een toffe wandeling, waarbij je best eerst de rivierkan aandoen en eindigen in het bos ipv omgekeerd. Anders moet je hele tijd fel stijgen, nu was het dalen voor ons. Dichtbij de parking stonden vrouwtjeselks die we goed konden zien. Op weg naar het visitor center hebben we de prairie creek een stukje gedaan. Het werd erg koud en was maar 17 graden meer. Net voor het visitorcenter zagen we elks langs de weg, met echt grote geweien, maar ze lagen in gras neer helaas. Met auto zetten we onze tocht verder naar de Big Tree trail. Deze was niks bijzonders. Er zijn wel meer grote en brede bomen. We hebben toch nog een stukje gewandeld van de Cathedrals trail ook, maar het bleef steeds het elfde zicht. Toen we op Crescent road reden, zagen we plots een babybeer in een boom! Hij kroop naar omlaag, langs de boomschors die we hoorden krassen tot in de auto. Zo schattig! We bleven nog even kijken hoe hij weg liep. De moeder was nergens te bespeuren. Dan zagen we de overlook op de oceaan. Wat een prachtig zicht! We reden even verder de oneway naar huizen uit WO2. Ze waren volledig vals opgericht, binnen zijn ze leeg. Ze moesten dienen om de Japanners te misleiden als die vanop zee naar de kust keken. Men deed vandaar radarmetingen om vijand te kunnen bestuderen. Ik was toch wel bang en liep er niet op mijn gemak. Wie weet dook moeder beer daar plots op? Als laatste hadden we ook nog een stukje gezien waar klamath river en oceaan samenkomen, Ertussenin lag een zandbank. Er was een prachtig en duidelijk kleurverschil tussen beide. De oceaan zag echt turkoois! Toen was het tijd om naar het hotel te rijden Na het inchecken hebben we bij Walmart nog wat eten gekocht en getankt. ’s Avonds nog Lucifer gekeken en om 22u was de pijp uit..

Dag 13: Redding

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We stonden weer op om 6u30 en genoten van een heel goed ontbijt met verse fruitsla en verse smoothies, recycable bekers en rietjes. We namen elk een smoothie en koffie mee in auto voor tijdens de lange autorit naar Lassen NP. In het visitor center kwamen we te weten dat de cold boiling lake trail nog onder de sneeuw lag en dus afgesloten was. Dat stond niet op website gisteren. Je hebt er spikes voor nodig en stokken. Die hadden we niet, dus we konden er niet in. Een alternatief was anderhalf uur rondrijden en langs het oosten een wandeling maken naar fumerolen, maar dat is een van wandeling van 7 km. Of we konden via het N rijden en via een scenic byway het park doorkruisen. We kozen deze oplossing. Al snel kwamen we Sulphur works tegen langs de kant van de weg. Een kolkende grijze modder met een vreselijke zwavelgeur dook op langs de kant van de weg., omgeven door heuvels met rode en gele kleuren. Het was heel mooi, alleen vonden wij het jammer dat ze weg erdoor hebben laten lopen. Nadien deden we nog veel stopplaatsen aan met telkens een ander zicht op de sneeuw en het dal. De sneeuw langs de kant van de weg was wel 3 m hoog op bepaalde plaatsen. Picknickarea waren nergens open. We aten de onze bij de koffer van de auto aan de kant van de weg. De meren waren nog bevroren, je zag het mooie turkoois water erdoor. Prachtig! Wel gek zo’n taferelen in juli. Eens we voorbij de piek waren werd het weer beter. We liepen nog een trail waarbij we tussen losgekomen rotsblokken liepen die daar terecht gekomen waren, maar die stelden niet zo veel voor.. We reden het park uit en na een uur waren we in ons hotel. Het was 38° warm, dus geen weer om het aan zwembad te liggen. We aten bij Denny's, hebben nog gefitnesst en Lucifer gekeken.

Dag 12: Klamath Falls - Redding

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u30 waren we weeral op. Het ontbijt was maar zusenzo. We moesten vragen om een yoghurtje te krijgen. We hebben een bagel met roerei gegeten. Om 8u15 vertrokken we op pad naar Lava Beds NP nadat we voor 3,12 dollar/gallon getankt hadden. Lava beds, ligt in California. Maar we kwamen geen bord van de staat tegen. Anders altijd euk een foto daarbij. We passeerden het Tualetuke meer. We stapten uit om bij de uitkijkpost wildlife.te bekijken, maar het zat er werkelijk vergeven van de muggen, dus zijn we letterlijk terug gerend naar de auto. In Lava beds: NP zelf bleek de eerst trail, de black crater trail, gesloten wegens heraanleg van de parking. Dan maar verder gereden naar viewpoint devils homestead. Van hieruit had je een prachtig vergezicht over de weidse omgeving. De Fleener chimneys trail bracht ons langs spatter cones, heel leuk! Vervolgens stond Skull cave op het programma, een lavatunnel. De lower part was afgesloten owv ijs en omdat er al teveel.mensen gestapt hadden, dus we zijn gewoon tot aan de trap naar beneden gewandeld via een gepaved pad. De tunnel zelf was echt heel groot! Bij de Big painted cave: deden we onze shorts aan want het werd al goed warm ondertussen. Tussen woestijnstruiken kan je 1,3 km wandelen waarbij je onderweg open lavatunnels tegenkomt. Er zijn kleine en grote, allemaal leuk om te zien. Op het einde kan je in een gesloten tunnel afdalen. Er zouden ook petroglyfen te zien moeten zijn, maar die hebben we niet gezien. In het Visitor centre: kregen we een permit gekregen om in de grotere caves te komen. Daar was het weer kouder, dus de lange broek ging weer aan en we hebben er eerst gepicknickt.. Bij de Lower sentinel caves wandel je over een afstand van 1 km in de pikdonker Onze zaklamp werkte net nu niet goed, zodat we er bijna op de tast nieuwe batterijen in moesten steken. Soms was het bet griezelig om er zo te lopen. Wel een coole ervaring! Via,de zuidelijke uitgang van het park reden we nog naar de .mc burney falls, op 1,5 uur rijden Voor de Falls, die in een SP liggen, moet je 10 dollar per dag betalen in VC. Dat hadden we er niet voor over. We hebben even op parking gekeken en zijn toen weer weg gereden. Ze zijn heel hoog en deden weer aan Canada denken. Van daaruit reden we naar het hotel met een tussenstop voor een ijsje bij mc donalds De calorieën hoefde ik eigenlijk niet te weten … Bij walmart kochten we wat eten dat we op de kamer opaten. We gingen nog wat fitnessen en keken verder naar Lucifer

Dag 11: La Pine - Klamath Falls

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u werden we wakker getext door de zoon die een probleem heeft met zijn medicatie. Daarna konden we niet meer slapen en zijn om 7u opgestaan. Het ontbijt was niet veel soeps. Ik hield het bij roerei en een beetje havermout met yoghurt. Verder waren er weer wafels en zoetigheid, maar geen fruit. We checkten uit om 8u30. Toen zagen we dat overal rond de deuren en de ramen en aan ingang pandoramucks zitten: dikke vieze kevers met vleugels. Echt vortig. Het was slechts een uurtje rijden naar Crater Lake NP. Bij de ingang van het park moest ik dringend naar toilet, maar dat zat helaas vergeven van de muggen. We zagen al snel sneeuw en stopten langs de weg bij de verscheidene viewpoints. Je had telkens opnieuw een mooi,zicht op het lake en op wizzard head, eiland. Helemaal bovenaan zagen we een voorstelling (in een soort visistor center) van hoe het lake ontstaan is. Je zag buiten nog een stuk van de oorspronkelijke berg, wat echt wel cool is. Ook is er nog een stukje te zien in de verte, het phantom ship, Het is echt top! In het parkzelf hebben we nog 3 mysterycachen gevonden ook. Nadien reden we met de auto naar de east rim, om de sun notch trail te wandelen. We hadden ons goed Ingespoten tegen de muggen, maar toch vlogen ze nog rondom ons. Verschrikkelijk. Van bovenaf had je wel een mooi zicht op het phantom ship. Je staat precies veel dichterbij. De trail is maar 400 m en vormt een lus. Verder was de weg nog afgezet. We moesten af en toe door sneeuw wandelen, maar het was nergens gevaarlijk. Daarna zijn we naar het hotel gereden waar we om 15u15 al toekwamen. We hebben een beetje gechat, onze schoenen gekuist enz. We bestelden bij de Walmart, pizza, maar toen we die ophaalden, bleek het een verse te zijn die nog in de oven moest 😊We kregen wel direct geld ons terug en hebben dan bij Arry's pizza gegeten: 13 inch voor ons 2,26 dollar! In de kamer nog naar Lucifer gekeken en tegen 22u was de pijp uit.

Dag 10: Prineville - La Pine

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u waren we wakker vandaag, lekker vroeg. Het ontbijt was ok. We namen gebakken ei tussen een bagel, het is weer eens wat anders. We waren uitgecheckt om 8u en vertrokken op weg. We reden een uur naar Lava river cave NP. Onderweg stopten we in Bend bij de Walmart voor wat aardbeien, brood en cortisonezalf(zo veel goedkoper hier dan in België). In Lava river cave, werden we verplicht om eerst te luisteren naar de uitleg van een ranger over mogelijke besmettingen voor vleermuizen. We huurden geen zaklamp, we hadden onze eigen mee die we kochten in Death Valley en Craters of the moon. Die bleken echter niet veel te geven. Het was pikdonker in de tunnel! Het eerste deel is moeilijker met trappen en grote stenen, daarna wordt het vlakker. We stapten een stukje en keerden dan terug. Het werd warm, dus we konden ons weer omkleden naar shortjes! Er stond alweer een auto te wachten om ons plekje in te nemen, zo druk was het ondertussen. We reden verder naar Fort rock museum, waar WIDM is opgenomen. Onderweg hebben we nog even getankt ook. Fort rock homestead village bestaat uit huisjes uit de 19de eeuw die samen een heel dorp vormden. Allemaal houten huisjes, net uit een film, zo leuk! Het terrein zelf was helaas gesloten, maar we konden picknicken op een bank met zicht op alles! Je ziet heel goed waar welke huisjes stonden, de school, de kerk enz. Echt leuk te weten dat hier gefilmd werd. Ertegenover ligt Fort rock SP, wat precies een deel ve krater is. We zijn helemaal naar boven gestapt. Het uitzicht was fantastisch! Zo weids en prachtig dat de natuur ook hier weer is! We trokken dan ook heel wat foto's. Daarna ging het steil naar beneden, maar de hele tijd hadden we uitgestrekte zichten, echt geweldig! We vervolgden onze weg naar Crack in the hole: Het was 11 km rijden over gravel. Soms was het best heavy. Daarna moesten we nog een zandweg volgen naar de kloof. Die was fantastisch! We moesten dikwijls klauteren en het was er lekker koel. Er waren ook helemaal niet veel mensen hier. Het was heerlijk om te doen!. Na de lange weg terug over de gravel, reden we naar Hole in the ground. Daar bijna aangekomen bleek dat we weer een gravelweg moesten nemen van 6 km enkel. De weg lag er te erg bij en ik wilde echt weer geen platte band, dus zijn we snel teruggekeerd. Het was toch enkel voor een fotostop, meer is er niet. Om 17u kwamen we aan bij het hotel. We hebben er tegenover gegeten bij taco bell. Hoera! Die hebben wel vegetarische opties. We aten elk een burrito en ik met zoete frieten met cinnamon op (speciaal, maar lekker!) en luc frieten met cheese en nog een pikante burrito (voor 1 dollar extra , wat een land is dit soms toch.) Op de kamer keken we naar de aflevering van WIDM gekeken: het was heel cool om terug te zien!

Dag 9: Baker City - Prineville

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 7u werden we pas wakker. Luc was deze nacht overgeefachtig waardoor we allebei wakker hadden gelegen. Het ontbijt was ronduit slecht: geen fruit, geen yoghurt, eieren uit een vacuumpak werden in de microgolf opgewarmd, de receptioniste doet tevens het ontbijt en ze eet gewoon met haar handen worstjes op bij ontbijt en zonder te wassen vulde ze koeken ed verder aan. Bah! Er was ook geen koffie to go. Bijna niemand bleef dan ook zitten. We gingen onze dag er niet door laten verpesten en vertrokken op weg naar sumpter ghosttown. Het was zonnig weer zodat ik zelfs een topje aan kon doen. Het ghosttown is eigenlijk een baggerschip van vroeger dat je kan bezoeken. Ze zochten en zeefden hierop goud. Dikke stenen spuwde het weer uit. Het had 4 mljoen dollar goud opgegraven! In de boot kon je nog goed de installaties zien. Knap! Even later toch een ghosttown bezocht, Whitneyc. Ze was nog bewoond tot 1947 toen spoorweglijn opgedoekt werd. Het bestaat uit houten huisjes zoals je die in westerns ziet. Er woont nu nog 1 persoon die zijn bezit ook verkoopt. Ik vond het raar dat tijdens WO2 hier dus gewoon mensen op deze wijze leefden. We raken even aan de praat met Amerikanen die Greenhorn aanwijzen als mooiste ghosttown. Of we hen willen volgen? Maar daar hbn we geen tijd voor. We zetten onze weg verder en hebben nog eens getankt ( 3,44d, erg duur). Uiteindelijk kwamen we aan in John day NP. Wat een prachtig park is dit zeg! Komt zeker in de top 10. We bezochten eerst de Mascall formation overlook: op zich niet zo bijzonder, maar er stond een wc die wel van pas kwam en we hebben een appel gegeten. Als tweede bezochten we Blue bassin via een 1,4 miles trail. We zagen de ene prachtige rotsformatie na de andere, telkens in wit met soms groen en donkerbruin erop. Via vele houten bruggetjes en uitleg via fossielen van dieren die er gevonden zijn kwamen op het einde. Daar wachtte ons een geweldig zicht: we waren helemaal alleen in de stilte en volledig omringd door een bergenlandschap van rotsformaties, die schitterden in de zon en afstaken tov de blauwe lucht. Wat was het mooi daar! Als slot wandelden we ook nog de korte firewood trail.van 0,4 mijl naar een andere rotsformatie. Ze was ook heel mooi maar niet zo wauw als de vorige. We aten brood met choco vooraleer we naar Painted Hills reden, het andere deel van dit park. Onderweg werden we tegengehouden door politie. We reden 85 ipv 55 maar hadden dat zelf niet in de gaten We reden helemaal alleen op de weg en kregen gelukkig enkel een verwittiging. In Painted Hills hebben we alle trails gewandeld. Ze waren om ter mooist. Gele en rode kleuren steken er af tegen elkaar en tegen de felblauwe hemel. Soms stond er ook lavendel in bloei op de topppen We trokken dan ook heel wat foto’s.! We hebben dikwijls tegen elkaar gezegd vandaag hoe mooi het hier wel is. Dit deel is toeristischer, nochtans ligt er enkel gravelroad en zijn er nergens toiletten noch een visitorcenter. We hebben dus geen magneet. Om 17u komen we toe in ons hotel. We kijken de rest vn de film af met wat chips.. Het restaurant naast het hotel heeft enkel veggie omelet. Verder zijn er geen restaurants, dus hebben we eten gekocht bij safeway. Wat we opwarmden in de microgolf. Uiteindelijk valt dat eten altijd goed mee. Daarna hebben we nog gechat met Victor en keken we naar de serie Lucifer.

Dag 8: Pullman - Baker City

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u30 opgestaan deze ochtend. Het ontbijt was niet echt lekker. Het zag er ranzig uit . We hielden het bij een bagel met confituur en yoghurt. Luc at een wafel. We hadden 4u rijden voor de boeg naar Hells canyon overlook. Onderweg tankten we nog een keer en het landschap was er een van een al landbouw met vele gele en groene heuvels, We zagen ook talrijke typische 'barns' van in de films op tv. De Overlook was mooi maar niet wauw, er zo lang voor rijden is niet de moeite. Hier is de diepste canyon van usa. Je ziet de bodem niet. We hebben gepicknickt bij de auto. Dan was het nog 2u rijden naar hotel. Weer via haarspeldbochten. waarbij we wel 2 keer een hert zagen. Buiten was het 30 graden. Onderweg zijn we gestopt bij het Oregon interpretive centre, een museum over de oregontrail. We zijn er snel door gelopen. Buiten staan nog originele huifkarren, daar kropen we natuurlijk wel even in! Er is een wandelpad van 2,5 mijl naar originele bandensporen beneden. Maar we kunnen het pad zien vanaf de grote weg ernaartoe en  vertrekken dus met de auto daarheen.  Ze zijn mooi om zien.  

We reden dan naar het hotel, dat maar flauwtjes aandoet. Andere opties waren er echter niet.  Het is een basic motel room. We hebben dan maar Baker city zelf verkend. We wandelden de Mainstreet af. Die is versierd met overal leuke murals. Overal op de straathoeken staan ook metalen dieren. We maakten nog een wandeling door een wijk. Het zijn typische straten uit films met voetpad door voortuinen waarbij ze dan de krant gooien op opritten. We aten bij de chinees voor 20$! . Lekker, krijgen thee erbij om te drinken?! Betalen lukte echter niet, we hadden geen cash bij. De moeder kwam en vroeg onze pincode, . Haha, die tikken we zelf wel in. Vandaar reden we kort naar het hotel, hebben de planning voor morgen bekeken. Internet te flauw voor netflix. Nog wat gechat met collega  die in LA is. Ze heeft voor ons een pin gekocht van Hard Rock Cafe in Hollywood! Om zijn we 22u30 gaan slapen.

Dag 7: Kalispell - Pullman

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Na een goede nachtrust worden we om 6u30 wakker. Ontbijt is lekker , met. verse fruitsla, tortilla’s met kaas en ham en yoghurt, wafels…. Nadat we alles hebben ingepakt, checkten we uit. Ik meldde toch even dat het jammer was dat er gisteren geen warm eten voorzien was. We hadden er na zo’n lange dag een beetje op gerekend. Dat kwam owv 4th of July. Dat stond niet vermeld op hun website zoals ze zei. Ik vroeg of ze geen dubbele punten kon geven als trouwe klant, maar dat kon niet. Jammer, dat is niet de gewoonte van een Hilton. Op de parking van de Walmart vonden we een cache. Nu hebben we ook een souvenir van Montana. In de auto gechat met Charlotte en proberen bellen via messenger, maar dat werkte niet. Na een uur kwamen we toe bij Kootenai swinging bridge. Twee mensen gingen er net af, de rest van de tijd hadden we ze helemaal voor ons alleen. Zalig! Nast de oude, waar je niet meer op mag, zijn ze een nieuwe aan het maken, waar je al op mag. De oude is ergens wel een tikkeltje cooler. Vanaf de brug heb je een prachtig zicht op de rivier. Vandaaruit wandelden we naar de falls. Ze zijn gewoonweg prachtig! Niet hoog, maar wel heel erg breed, over de hele rivier .Er is helemaal niemand en we horen enkel het water. Fantastisch! Op de terugweg kwamen we wel al mensen tegen en toen we op de parking toekwamen zagen we dat ze ondertussen al vol stond!. We reden 3u30 naar Steptoe Butte SP. Onderweg stopten we om bij te tanken en we kochten bij Walmart verse croissants die we buiten opaten. Het landschap blijft verbazen. Van geel naar rood weer naar groen, alle kleuren passeren de revue. We komen enkel boerderijen tegen en zien hoge graansilo’s en veel boeren met een traktor op het veld aan het werken. De weg naar het park was feitelijk mooier dan park zelf. Dat is nl een berg waar je naar boven rijdt, en vandaaruit heb je dan een uitgestrekt zicht over de velden waar je net tussen reed. 10 dollar is wel veel toegangsgeld, maar gelukkig zit het ook in onze pas. Het landschap lijkt heel erg op dat van in de Teletubbies 😊 Na 30min hadden we het bovenaan gezien, beneden aten we tussen alle kleuren een muffin en reden naar het hotel. De kamer rook een beetje beduft, maar geen probleem, we kregen onmiddellijk een andere! We besloten op aanraden van de man aan de receptie om te gaan eten bij Fausty. Als voorgerecht namen we flatbread met hummus en rauwe groenten. Erg Lekker! Nadien smulden we elk van een portobelloburger met frietjes. Terwijl we afrekenen begint het te gieten, dus al lopend naar de auto. Het weer kan hier snel omdraaien. Op de kamer verder gekeken naar de film en om 22u was onze pijp uit..

Dag 6: Kalispell

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Bijna niks geslapen vannacht. We hadden het geluid van de gsm aan laten staan omdat Charlotte haar uitslag kreeg, maar Victor en Marie-Laure zaten ook berichtjes te sturen, dus iedere keer werden we daarvan wakker. Het ontbijt was goed met verse fruitsla, yoghurt, ei...Voor Luc mocht er wat meer zoetigheid zijn.(en dit voor Amerika!) Om 8u vertrokken we op pad. Bij Glacier NP kochten we de amerika parkpas voor 80 dollar. De eerste wandeling leidde ons naar de Mc Donald falls via een klein bos. Je kon tot aan de rand staan. Wat een kracht heeft het water hier! Heel mooi. Nadien reden we verder naar de Avalanche Lake Trail. Het was hier heel druk dus we moesten even rondjes rijden tot er iemand wegreed en we ons daar konden parkeren. Eerst wandelden we een stukje van de Giant Cedar Trail, die net aan auto begon. Het is een pad op een boardwalk, waar niet veel te zien is. Daarna begonnen we de avalanche trail, 2,3 mijl enkel. Het is een zware trail, waarbij je voortdurend stijgt. Met een verkoudheid was het moeilijk te doen. Op het einde kwamen we aan een meer. Dit is hoe ik me Canada altijd voorstelde: meren waar de bergen in reflecteren. We hebben er een tijdje gerust, er stonden zelfs bankjes. De terugweg ging beter, het was meer bergaf. In totaal waren we 2,5u weg. We reden het park steeds verder in tot helemaal boven. Ondertussen stopten we bij de talrijke viewpoints. Toen we helemaal bovenaan waren, begon het te regenen. Een lange terugweg bracht ons naar onze kamer in het hotel waar we koffie bij een taartje uit de Walmart. Daarna hebben we nog wat eten gekocht en een veggie maaltijd voor allebei die erg lekker was. Toen hadden we nog energie over om even te fitnessen ook. Onze satellietradio in de auto liet het afweten vandaag, dus naar Alamo. Sirius XM werd opnieuw geactiveerd (na 20 min bellen) en werkte weer. We keken nog naar The revenant maar ik viel al snel in slaap☺️

Dag 5: Radium Hot Springs - Kalispell

[Klik op het fototoestel voor foto's]

We waren weer om 6u30 wakker. Er was veel gerommel in de kamer boven en naast ons. Allebei zijn we verkouden met verstopte neus en hoofdpijn. Het ontbijt begon pas om 8u en was heel pover. Het brood dat we zelf uit de plastieken zak moesten nemen was nog bevroren zelfs. Er was wel lekker bananenbrood en zoete croissants. Maar dat was onmiddellijk op en werd niet aangevuld. Zelfs koffie was er te weinig. Ze waren ook helemaal niet vriendelijk. Uitchecken kon enkel door de sleutel in een bus te steken. Ze hadden zeker door dat ze anders commentaar zouden krijgen? Haha Om 9u vertrokken we op pad met enkele geocachen in het stadje zelf. De andere was in woonwijk en hadden we snel gevonden. Het is ook altijd fijn om in wijk tussen de huizen te lopen met de kranten op de oprit. De andere was steil naar beneden. Hij was moeilijk te vinden, we hebben best een tijdje gezocht. Plots zag ik dat ik mijn leesbril verloren had, dus dan konden we die ook nog gaan zoeken, maar met resultaat! Na een steile klim vertrokken we met de auto naar Kalispell. We kwamen als eerste de grensovergang met USA tegen. De ambtenaar keek even in de frigobox, maar de kersen mochten er gelukkig inblijven. Onze auto moest wel aan de kant. We dachten er zal wel snel iemand aankomen. Niet dus! Wij dan maar zelf naar binnen en toen e ons al iemand op te wachten met de vraag wat we zolang in die auto bleven doen?! Ja, weten wij veel…We kregen een visum voor 6dollar pp dat in ons paspoort geniet werd. Om 16u arriveerden we in ons hotel. Om 17u kregen we eten aangeboden, helaas zonder alcohol. Dat hangt blijkbaar af van staat tot staat. We hadden de keuze uit hamburgers met sla, kaas en broodjes. Voor vegetariërs niet zo easy dus. We reden naar de Walmart om medicijnen tegen onze verkoudheid en antibite, want we hadden ook wel al wat muggenbeten. ’s Avonds zijn we samen nog 30min gaan fitnessen. Op de kamer blijkt dat we de serie die volgden niet kunnen kijken op Netflix in USA dus beginnen we maar een andere.

Dag 4: Golden - Radium Hot Springs

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u30 zijn we al opgestaan, hebben lekker ontbeten in het hotel met zicht op bergen in de mist, echt magisch! Om 8u30u vertrokken we op pad. Na 30 min rijden kochten we een parkpas,voor 9,80 cad per persoon, die geldig blijft tot overmorgen en dit voor de 3 parken die we willen bezoeken.. Als eerste stond Yoho NP op het programma. Om9u15 begonnen we aan de wandeling Wapta Falls. Onderweg lagen veel plassen en we vonden het best een redelijk saai pad door bossen.We kwamen weer weinig mensen tegen. Na 30min bereikten we de falls. Machtig, groot, veel kracht: geweldig zijn ze! De saaie wandeling zeker waard. We trokken heel wat foto's en keerden weer dezelfde weg terug. Nu waren er wel veel mensen op pad. De parking bleek ondertussen overvol te staan. We waren vertrokken met kway aan tegen de kou, maar nu konden we alweer terug in tshirt lopen. De zon begon te schijnen. Daarna reden we nog naar wat viewpoints. Eerste: Natural bridge. Er waren veel bussen met Chinezen en mensen liepen kriskras over de rotsen. Veel te druk. Voor ons. Wel mooi om te zien hoe de rivier door de rotsen heen een gat gemaakt heeft. Tweede viewpoint was Emerald,lake, Dit zou een van de mooiste delen moeten zijn, maar omdat het heel druk was, stelde het ons toch teleur. Ervaarden veel kajaks op het meer, waardoor er geen weerkaatsing te zien was omdat het water overal bewoog. Derde viewpoint waren de Takakkow falls. Ook hier was het weer heel druk. Het was een korte trail er naartoe. Het mooiste zicht heb je vanaf de rivier, dus zijn we afgedaald naar de oever en hebben vandaar mooie foto’s getrokken. Ook hier waren we bijna alleen. Dat is toch veel fijner. Op de terugweg hebben we gepicknickt bij Spiral tunnels viewpoint. Van hieruit zou je treinen uit de berg ertegenover zien komen, maar de hele tijd dat we er zagen hebben we er geen ankele gezien. Het voorlaatste park voor vandaag stond nog op de planning, nl Banff NP. In de Johnston Canyon was het heel druk. We vonden gelukkig nog parking op de eerste parking. We moeten als in een 'file' stappen naar de lower falls. Daar houden we niet zo van. De lower falls zelf vonden we dan ook niet eens wauw. Mensen schuiven aan om heel dichtbij te komen. Dit schiet echter totaal niet op, dus keren we maar terug. Het laatste park was Kootenay NP. We kwamen eerst nog de Continental divide tegen, waar we even gestopt zijn. Hier is de grens tussen Alberta en British columbia en tussen de oceanen. Dan naar Marble canyon gereden maar is voor lange tijd gesloten blijkbaar. De Paint pot trail was wel open. Het bleek 2 km te wandelen zijn over een modderige weg. Er lagen soms planken op, gelukkig. Op het einde zagen we pots zoals in Yellowtone maar kleiner en zonder geur. De grond was rood in de het stilstaande water. En stak echt heel mooi af tegen de groene planten rondom. Op de terugweg stapte ik stomweg in de modder, mijn voeten en schoenen waren kletsnat. In auto dan maar mijn teenslippers aangedaan, ook al was het daar zeker geen weer voor 😊 Om 17u vertrokken we naar het hotel. Daar bleken alle kamers heel klein te zijn, niet om echt tijd in door te brengen. We zijn naar het dorpje gereden en vonden zowaar een restauarant waarwe vegetarisch konden eten. Dat smaakte erg goed en was nog goedkoop ook. Daarna in de hotelkamer de frigobox gevuld met crushed ice, want een fridge was er net. Wat raak je toch snel gewend aan zo’n zaken. Daarna keken we nog een serie

Dag 3: Revelstoke - Golden

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6u al opgestaan, het voordeel van jetlag! Ontbijt in het hotel genomen om 7u in een gezellig amerikaans  decor met van die leuke zitbanken. Het was er best al druk.

Nadat we uitgechecked waren en wat foto’s getrokken hadden van de knappe brug aan dit hotel, vertrokken we naar Mt Revelstoke NP.  Om 8u15 waren we al binnen!  De shuttle naar de top reed pas om 10u, dus hebben we de voetweg genomen. Het was er prachtig! We moesten soms echt door de sneeuw stappen.  Zalig!  Na 30min waren we al boven. We waren niemand tegengekomen. Iedereen bleef wachten op de shuttle.

We kwamen een ranger tegen die ons verwittigde dat er gisteren een grizzly gezien was , dus dat we goed moesten opletten.

We wandelden de trail naar de vuurtoren.  Er wachtte ons een machtig zicht bovenaan! Het pad liep steil naar boven over sommige stukken sneeuw. J e moest goed opletten om niet uit te glijden.

Daarna wandelden we de first footsteps trail. Ook deze was heel mooi. Op vele plaatsen lag ook hier nog sneeuw, maar omdat de zon scheen voelden we dat niet zo aan.  Bijna op het einde kwamen we de iceway tegen., een gletsjer tussen 2 hoge rotsen die het hele jaar door blijft liggen. Het was knap om te zien!  

Na deze fikse wandelingen en genieten van het landschap wandelden we terug naar de parking. Nu kwamen we wel 10 groepjes tegen die nog naar boven moesten.

Aan de parking ligt trouwens een meer dat volledig de bossen errond reflecteert. Net zoals Canada in de boekjes voorgesteld wordt!

We aten een banaan en stopten bij de viewpoints die we de op heenweg niet gedaan hadden. De zichten konden niet tippen als het wondermooie zicht vanaf de top!

We reden verder naar de Skunk Cabbage trail. Die bleek gesloten omdat er teveel beren liepen.

Wel cool om een ranger met een geweer op wacht te zien staan.

Een beer hebben we niet gezien…. 

Er was wel een wandeling open op een  boardwalk, tussen giant ceders. Voor ons niet veel soeps. Er was wel een immens groot stuk waar je tussen varens liep in groot bos. Daar hebben we gepicknickt op bank en dat smaakte prima.

Daarna reden we naar Glacier NP. 

We begonnen met de rock garden trail, waarbij we moesten klimmen over stenen die nog dateren uit de ijstijd. Het was wel leuk, er waren ook bijna geen mensen te zien.

Daarna volgde een trail, met resten van een spoorwegbrug. Cool om te zien, die hoge steunpilaren zonde feitelijke brug(die was ingestort).  De weg terug was niet duidelijk, dus liepen wat op ons gevoel terug naar het beginpunt Toch wel spannend of we het zouden vinden.

Als laatste wandelden we ook nog Bear creek falls. Langs een pad op en af lang de rotsen en de rivier ging het net voor de waterval heel steil naar beneden. De waterval was prachtig! Ze was heel hoog met veel damp er omheen.  We werden zelfs nat.

We bleven even genieten en via een heavy terugweg (steeds maar omhoog), eindigde hier onze dag.

Met auto reden we naar ons hotel in Golden waar we zelfs 2u voor planning toe kwamen.

We kijken een aflevering op Netflix met chips. En een apertiefje: gezellig! Daarna hebben we een Pizza afgehaald in het restaurant van het hotel. Hij was zo groot dat de helft overbleef.

We keken nog wat NF, postte wat foto’s op facebook en gingen slapen. 

Dag 2: Chilliwack - Revelstoke

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Deze nacht een paar keer wakker geworden. We hadden honger en  last van een jetlag. Om 5u viel de elektriciteit uit, in de hele omgeving blijkbaar.

Om 6.30u toch maar opgestaan. Het hotel had zoveel mogelijk voor een degelijk ontbijt proberen zorgen, ondanks dat ze niks warm konden serveren.

Zo hadden ze koffie gehaald bij Hortons en konden we nog bagel, yoghurt, banaan, en muffins eten.

Nadat we de auto ingeladen hadden, konden we om 8u30 op pad. Enkel ijs kon niet mee want de icecoolers werkten niet omdat er geen elektriciteit was.

We hadden bijbetaald voor satellietradio, omdat je dan toch meer keuze hebt. Sirius xm werd echter dikwijls onderbroken in 'bergen'. De gps van Alamo die we er in december bij kregen kent niks, dus schakelden we over op maps.me met de gsm. Die werkt eigenlijk overal goed.

Na een uurtje kwamen we aan bij Othello Tunnels.  Vroeger reed hier een spoorweg, waarvan de metalen onderstutting nog te zien is.

We hebben door alle vier de tunnels gewandeld. Qua donkerte viel dat goed mee, we hadden geen zaklamp nodig. Er was ontzettend veel volk!

Af en toe hadden we een mooi uitzicht op de kolkende rivier in de diepte.

Nadien zetten we onze verder naar Kamloops. Om maps te kunnen gebruiken, moesten we een nieuwe map downloaden. Via ons Arielikaartje ging dat makkelijk.

We zouden een cache doen, maar in het visitorcenter vertelden ze dat hij buiten hing.

Met de tip konden we hem snel vinden en openen. We lieten er een travelbug achter. De Belgische eigenaar zal er hopelijk blij mee zijn!

Daarna hebben we bij subway een veggie broodje gegeten in de mall er tegenover.

Nadien volgden nog 2 u in de auto richting hotel.

Dag 1: Amsterdam - Chilliwack

[Klik op het fototoestel voor foto's]

Om 6 u was ik al wakker, waarschijnlijk omdat we gisteren het Arieli kaartje vergeten activeren waren. Dus maar snel gedaan en hopen dat alles zal werken eens we geland zijn.

In het hotel konden we op het gemak ontbijten. Ook Victor, die met ons blijven slapen was, at mee. Hij zou ons naar de luchthaven brengen.

Daarna hebben we uitgecheckt en toch maar de hotelshuttle genomen naar Schiphol. Dat bleek eenvoudiger te zijn. Victor zwaaide ons uit aan het hotel. Volgens mij de eerste keer dat iemand dat doet 😊. 

We konden onze valiezen onmiddellijk al afgeven aan de band. Daarna hebben we rondgelopen in Marktplaza: wat is het hier grooooooot!

Bij Hema kleinigheden gekocht, oa,paracetamol 0,75 euro maar! Daar kunnen zels the States iet tegenop.

Verder hebben we onze goede gewoonte verder gezet en een Starbucks gedronken. Toen werd het de hoogste tijd om langs de security te passeren. Dat ging supersnel want alles mocht in de trolleys blijven zitten, zelfs de electronica. Heerlijk! 

Aan de gate moesten we nog even wachten ondertussen vulden we onze lege flesjes op aan drinkfonteinen. Die waren zelfs voorzien op drinkbussen.

We mochten als eersten in het vliegtuig stappen. Dat gaf ook wel een speciaal gevoel. Daar keken we nog wat op fb om uiteindelijk op te stijgen.

We kregen al snel een frisdrank. Maar het eten was pas laat. We hadden vegetarisch gevraagd, maar dat viel toch tegen: rijst met pikante groenten. Koude bonen erbij met een broodje en een cookie. Maar het wijntje erbij deed wonderen.

Ondertss keken we 'fantastic beast 2' maar zonder NL ondertiteling. Meestal lukt detwel, maar ze spraken soms zo onduidelijk dat we het verhaal niet echt verstonden.

Dan toch maar wat proberen slapen met Coldplay, u2, Imagine dragons… Ook dat lukte niet echt.

Plots kregen we thee en koffie. Net op tijd een goede afwisseling.

Daarna nog een film gekeken waar ik de titel al van vergeten ben. Het was niks bijzonders.

Het was ook de hele tijd koud in vliegtuig. Iedereen zocht naar een extra dikke trui of deed zijn dekentje over zich heen.

We vlogen boven het uitgestrekte Groenland: onherbergzaam en bedekt onder veel sneeuw. Prachtig!

Luc kreeg last van zijn sinussen. De Paracetamol kwam dus al snel van pas.

Van zodra we over Canada vlogen, werd het volledig bewolkt, dus hebbenn we het luikje toe gedaan.

Om 20.30u kwamen ze met de avondsnack: een grote brownie bleek de vegetarische optie te zijn. Bizar.  Gelukkig kwamen ze nog eens rond met normale eten, een warm veggie pizzabroodje, We mochten er elk zo ook geen opeten.  Daarna hebben we wat solitaire gespeeld en het roadbook nagelezen tot aan de landing.

We hadden al snel de valiezen en waren via de selfscanners snel door immigratie.

Onze auto dan maar kiezen! Best een spannend gebeuren iedere keer.

We kregen gratis bij Alamo een tweede bestuurder aangeboden, maar er was bitter weinig keuze in auto's wegens nationale feestdag weekend. De eerste auto had al een te kleine koffer. Uiteindelijk kregen we een andere die bedoeld was om terug naar Alberta te rijden. Hier konden onze koffers wel in rechtop staan. Omdat we hem voor 4 weken nodig heddan, mochten we hem toch meenemen.

Het hotel was nog even rijden, maar weer prima in orde zoals we ondertussen al best gewend zijn.  Na het inchecken zijn we boodschappen aa doen in de Walmart:heerlijk om er weer in rond te lopen! Inmiddels hebben we al een basislijstje van wat we zeker moeten aankopen.

In het hotel hebben we eten opgewarmd: quinoa met groenten. Het was al zo laat ondertussen, dat we onmiddellijk de slaap vatten.